W tym wpisie
Wiele firm zajmuje się dystrybucją gazów łatwopalnych i często jest to mieszanina propan-butan. Przewóz gazu w butlach realizowany przez takie firmy co do zasady jest przewozem towarów niebezpiecznych, dlatego podlega przepisom Umowy ADR. Nie zawsze jednak konieczne jest stosowanie wszystkich jej wymagań, ponieważ taki przewóz można realizować na wyłączeniu 1.1.3.6. Jeśli dopiero zaczynasz działalność w tym zakresie, z tego wpisu dowiesz się, jakie masz możliwości poprawnego realizowania takich przewozów. Ponieważ najczęściej w ten sposób przewozi się właśnie propan-butan, będziemy odnosić się do niego. Wymagania wobec innych gazów łatwopalnych mogą być inne i należy ustalić to ponad wszelką wątpliwość na podstawie przepisów Umowy ADR lub po prostu kontaktując się z doradcą ADR.
Przewóz gazu w butlach do 333 kg netto na pojazd
Zacznijmy od tego, jakim towarem niebezpiecznym – zgodnie z ADR – jest propan-butan. Umowa ADR nie przewiduje dla tej mieszaniny dedykowanego numeru UN oraz nazwy przewozowej. Wobec tego klasyfikuje się go jako:
UN 1965 WĘGLOWODORY GAZOWE, MIESZANINA SKROPLONA I.N.O. (mieszanina B)
W przypadku tego numeru UN wymaga się uzupełnienia prawidłowej nazwy przewozowej (zapisanej powyżej drukowanymi literami) nazwą techniczną, którą umieszczamy tuż po niej w nawiasach. Skąd pewność, że mamy do czynienia właśnie z mieszaniną B? Odczytałem ją z karty charakterystyki substancji, z sekcji 14. Chcąc ustalić, z jaką konkretnie mieszaniną mamy do czynienia, zawsze należy udać się do karty charakterystyki dostarczonej przez producenta gazu. Co istotne, odszukanie jakiejkolwiek karty charakterystyki w Internecie nie gwarantuje nam, że informacje w niej zawarte mają zastosowanie w przypadku tej konkretnej substancji, z którą mamy do czynienia. Dlatego to od producenta gazu należy oczekiwać dostarczenia właściwej karty charakterystyki.
Jeśli nasz produkt jest sklasyfikowany tak jak powyżej, możemy realizować przewóz gazu w butlach w ilości do 333 kg netto na pojazd i nie musimy przede wszystkim:
- zatrudniać kierowcy z uprawnieniami ADR (zaświadczeniem ADR),
- znakować pojazdu tablicami barwy pomarańczowej,
- wyznaczać doradcy ADR.
Jeśli założyć, że każda butla zawiera 11 kg netto skroplonego gazu, to wyłączenie to pozwala nam na jednorazowy przewóz do 30 takich butli. Przewóz gazu w butlach nadal jest jednak przewozem towarów niebezpiecznych, dlatego trzeba spełnić między innymi następujące warunki:
- oznakowanie każdej butli musi być zgodne z ADR,
- w trakcie przewozu kierowca musi posiadać dokument przewozowy zgodny z ADR,
- kierowca powinien odbyć szkolenie stanowiskowe ADR (chociaż nie musi posiadać zaświadczenia ADR),
- pojazd musi być wyposażony w gaśnicę ABC o minimalnej pojemności 2 kg (w przypadku pojazdu o DMC do 3,5 t).
Dokument przewozowy zgodny z ADR powinien zawierać następujące informacje:
- numer UN poprzedzony literami „UN”;
- prawidłowa nazwa przewozowa, uzupełniona w tym wypadku wymaganą nazwą techniczną podaną w nawiasie, np. „(mieszanina B)”;
- numer wzoru nalepki ostrzegawczej;
- grupa pakowania, jeżeli została przypisana (gazom nie przypisuje się grup pakowania, dlatego ten elementy w tym przypadku po prostu pomijamy);
- kod ograniczeń przewozu przez tunele.
Informacje te następnie muszą być uzupełnione ilością sztuk przesyłek (w tym przypadku butli), rodzajem opakowania oraz ilością towarów niebezpiecznych wyrażoną w odpowiednich jednostkach. Może to wyglądać następująco:
20 butli, 220 KG
Uwaga! Dokument przewozowy zgodny z ADR to nie wszystko. Jeśli dojdzie do kontroli przewozu przez uprawnione do tego służby, to na podstawie załączonej dokumentacji odbędzie się w pierwszej kolejności weryfikacja, czy przewóz odbywa się zgodnie z obowiązującymi wymaganiami. Dlatego dokumentacja przewozowa nie może zawierać jedynie masy brutto całego towaru. Ze względu na masę opakowania (butli) masa brutto wpisana w dokumentach przewozowych będzie nie tylko niepoprawna z punktu widzenia wymagań ADR ale z łatwością przekroczy 333 kg. Dlatego przygotowując dokumentację przewozową należy pamiętać o tym, żeby uwzględnić na niej zarówno masę brutto, jak i netto towarów niebezpiecznych (z uwzględnieniem pozostałych wymagań).
